Comer a cegas: así experimenta un invidente a comida nun restaurante

O alumnado do CIFP Carlos Oroza de Pontevedra fixo un menú adaptado para un xantar con catro dos cinco sentidos

O Centro Integrado de Formación Profesional Carlos Oroza puxo en práctica un ano máis a súa experiencia xa consolidada da comida organizada para persoas cegas ou con diminución da súa visión. Esta actividade trata de eliminar barreiras e dar un paso máis pola igualdade, e supón un reto para o alumnado do segundo curso do ciclo superior de Dirección de Servizos de Restauración de ordinario e de dual. Aquí poñen en práctica a formación recibida en atención e trato a clientes invidentes da man da Once.

A actividade consiste en facer un menú que teña uns parámetros que o alumnado non ten costume de elaborar: que sexa fácil de comer para unha persoa que non ve, que non haxa que cortar en porcións as pezas que se ofrecen, ou que a experiencia se poida gozar co resto de sentidos (triscante, olor e sabor).

O menú estaba composto por uns aperitivos sinxelos de inxerir, que non necesitan máis dun bocado. Despois un prato de entrada, o principal e unha sobremesa. Todo a minuta tamén recollida en braille. Os alumnos deben coñecer a técnica do reloxo para dispor os alimentos na mesa. Tosta de escalivada ás doce, filloa rechea de mexillóns ás cinco, e unha empanadilla de carne de porco celta ás oito. Esas son as indicación básicas que recibe o cliente. Tamén inflúe a presentación de cada alimento. “É moi importante que non teña moito volume, nin que se desfaga con facilidade o bocado, e ter en conta a temperatura para que a persoa que o come non se queime”, comenta Ricardo Fernández, técnico de FP de cociña e pastelaria.

Os pratos que se empregan neste menú especial son cóncavos

De entrante escolleron unha crema de chícharos con xamón. “Para evitar que se anden buscando polo prato, servimos a crema nun cóncavo, de xeito que sexa doado de coller coa culler. O xamón vai picadiño. Todo vai moi troceado”. O prato principal era unha suprema de salmón en salsa de albariño, pero non a tradicional, xa que “non levaba nin espiñas, nin pel, que se pode comer pero hai persoas ás que non lles gusta, e se non a ves non a podes apartar. Todo o peixe vai envolto nun bocado, e servido tamén nun prato cóncavo”. De sobremesa, un semifrío de chocolate branco cremoso, que non haxa que trocear, con crema xeada.

Pratos cóncavos, ou comida moi troceada que se poida inxerir dun bocado son algunhas das pautas da minuta

O servizo de sala comeza desde que chegan os clientes ao aporcadoiro do restaurante pedagóxico Álvaro Cunqueiro. Aí Tina Vázquez, profesora técnica de FP de servizos de restauración, relata que comeza o traballo do alumnado, que monta toda a sala en branco e negro. Hai que acompañalos á mesa, ao seu asento e despois durante o servizo. “En todo momento debemos estar xunto ao cliente, que pode ser cego ou ter só restos de visión. Simplemente tocando o seu ombreiro conseguimos a súa atención. Cando se lles serve, se lles explica o que se vai facer, e cando chega o momento de comer, hai que dicir onde está cada alimento. Utilizan moito o pan como apoio no prato”.

Na despedida teñen unhas infusións naturais con herbas recollidas en fresco na mesma mañá da comida. A idea é que ese aroma chegue ás persoas cegas, ao ter moito máis desenvolto o sentido do olfato. O alumnado, segundo a versión dos comensais, superou o reto. A maior dificultade radica en tratar de adaptar o menú a estas persoas, xa que “normalmente trátase de facer pratos moi bonitos visualmente, e iso nesta situación non serve de nada”, conclúe Ricardo Fernández. O 50% dos comensais que acudiron a esta cita tiñan difcultades de visión ou eran invidentes, e o outro 50% son persoas que, tendo visión, podían poñer un antiface para vivir a experiencia dun xantar a cegas.

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *