Cando chega novembro aos seus últimos días, xa arrecende a turrón na Confeitaría Gascón. Ata o día de Noiteboa a produción non se detén. Cada ano tratan de sacar unha novidade nas 20 variedades que producen. Neste 2019 tocou a de cubalibre, pero sen perder outras, como as de quiquos con curry, o explosivo que leva peta zetas, pistacho e cacahuetes salgados…isto nas innovacións. Logo están os clásicos: de xema, nata e noz, pan de Cádiz, coco… Por unha parte varían os sabores, pero tamén os formatos, para tratar de quitar a seriedade do turrón, que semella que xa quedara nunha sobremesa pasada de moda. O consumo de turróns estaba moi estancado hai dez anos, e por iso Pedro García, o xefe do obradoiro desta confeitaría, decidiu que tiñan que dar un xiro. Desde aí o consumo viuse multiplicado por tres ou catro. Agora mesmo nun Nadal fan unha media de 300 quilos de turrón.
“O consumo de turróns mudou. A xente nova como meu fillo non tomaría un turrón de Cádiz, de mazapán, pero si poden tomar un de peta zeta ou cubalibre, algo que leve chocolate. Por iso buscamos uns turróns máis divertidos con cores e formas máis vistosas”, apunta o xefe da escola obradoiro de Gascón. Iso si, sempre de calidade suprema, elaborados con améndoa marcona nun 62%. Suprema significa que leva máis améndoa que azucre.
Turrón con chocolate
Elaboración dos turróns nesta confeitaría
A elaboración dun turrón de mazapán consta de tres partes. Unha primeira que consiste en dar sabor. Por exemplo, un turrón de laranxa vai coa súa pel confitada, no de xema coa xema do ovo escaldada, o de nata e noz leva tamén noces a maiores. A continuación hai unha segunda que é engadir o froito seco, poden ser turróns que se fan a través da améndoa, da abelá… E por último hai o rematado final, que se fai co azucre engadido que se incorpora en forma de almibre. Cada elaboración ten un punto de gradación determinado. Canto máis alto sexa o punto, máis duro será o turrón. Nun turrón dos modernos a porcentaxe de froito seco márcaa o praliné, ou os engadidos.
A variación veu dada tamén agora no formato de venda, que pode ser en barras grandes de 200 gramos, ou das pequenas de 25. A media de consumo é de medio quilo por cliente. O que resulta imposible é baixar as calorías que ten un turrón con elevadas doses de azucre e co aporte calórico que dan os froitos secos, aínda que fan un de praliné sen azucre para diabéticos. “No Nadal pensar en facer algo baixo en calorías creo que non tería moito sentido. É mellor comer un pouquiño menos que tratar de rebaixar as calorías”. Tamén pensan nos celíacos, xa que utilizan un chocolate sen glute.
A Confeitaría Gascón conta tamén cunha escola obradoiro que funciona durante o ano co paso duns 300 alumnos elaborando turróns, biscoitos, bombóns… A estes cursos acoden profesionais e tamén afeccionados. A eles non lles ensinan unha especialidade de Nadal que se chama Capuchina.Trátase dun biscoito ao vapor de xemas que vai enchoupado cun almibre moi denso. Esta é unha sobremesa moi antiga que leva na docería desde o seu arrinque.
A Confeitaría Gascón mudou ata en catro ocasións de localización en Ferrol
As orixes da saga pasteleira da Confeitaría Gascón hai que buscalas no 1904, cando o bisavó de Rosina Rubio, a esposa de Pedro García, chegou a Ferrol procedente de Zaragoza. Daquela moitas das pastelarías que había na cidade departamental estaban dirixidas por aragoneses.
A dos Gascón chamábase, nos seus inicios no Cantón, El Ideal Petit. Despois cambiou ata en 3 oportunidades de ubicación, ata a actual na estrada de Castela, que rexenta Rosina co seu marido Pedro García. Pedro deixou o seu posto na Mariña para aprender o oficio do sogro. Con esta cuarta xeración familiar parece que o relevo vai rematar aquí, polo que haberá que gozar dos seus doces nos anos que lles queden abertos. Agora mesmo das 37 pastelarías que había en Ferrol no final do século XX, xa só quedan 3 abertas, polo que a tradición pasteleira ferrolá está vivindo unha crise de relevo xeracional.
Deixa unha resposta