Que papel desempeña a comida na xestión das nosas emocións?

As substancias que compoñen os alimentos fan que o cerebro segregue hormonas como a dopamina ou a serotonina e producen pracer. Con todo, utilizar a comida para evitar emocións negativas non é a forma de poñerlles fin

María Isabel Martínez Castro

Doutora en Psicoloxía. Psicóloga Xeral Sanitaria. Universidade Internacional de Valencia

The ConversationThe Conversation“Mércores, nove e media da noite. Atópome sentada no sofá ceando mentres vexo a televisión. Antes de acabar co que teño no prato, xa estou a pensar en ir á cociña a por algo máis. Unha ensalada? Algo de froita?

Non, non me apetece nada diso. Máis ben un bolo ou unhas patacas fritas de bolsa. O caso é que non debería ter moita fame porque comín ben, pero noto a necesidade para comer e comer máis”.

Tamén comemos sen fame, por que?

Ocorreulle algo parecido nalgunha ocasión? Sería obvio pensar que, se queremos comer, é porque temos fame. Con todo, esta non é a única causa pola que comemos.

Está claro que comer é un acto fisiolóxico necesario. Agora ben, o desexo de comida pode estar influído por moitas causas. A maioría delas non son fisiolóxicas, senón emocionais.

Nos simples actos de seleccionar alimentos e comer inflúen varios factores que todos coñecemos. Poden ser a fame, o apetito (antollo), a dispoñibilidade do alimento… Con todo, tamén inflúen as emocións, o estado de ánimo, a sensación de tensión ou ansiedade e mesmo o aburrimento.

Nestas ocasións, buscamos canalizar esa emoción comendo (pensando que temos fame). Á fin e ao cabo, os nutrientes fan que o cerebro segregue varias substancias que producen pracer, como a  dopamina ou a serotonina.

É máis, non só intervén o noso cerebro. Actualmente considérase que o estómago é o noso “segundo cerebro”, pois produce e almacena o 90% do total da serotonina do noso corpo .

Ao final, aproveitamos calquera oportunidade para comer alimentos que nos producen sensacións de benestar ou “felicidade”. Estes adoitan ser moi  calóricos e ricos en graxas e/ou azucres, que reforzan en maior medida a sensación de pracer.

É importante que cambie este hábito?

En principio, non temos por que considerar isto como un problema. A cousa cambia se se converte nunha rutina. Neste momento comezariamos a depender da comida para satisfacer as nosas necesidades emocionais.

Ademais de que  fisiológicamente hai unha afectación obvia, a nivel emocional existen consecuencias graves. É precisamente neste nivel onde se atopa a raíz do problema.

Por iso, é un hábito ao que temos que prestar atención, para poder modificalo. Algunhas das causas son que pode conducirnos a ter sobrepeso ou obesidade  ou a desenvolver outros trastornos alimenticios severos, prexudicando a nosa saúde.

Que podemos facer?

Existen ideas sinxelas que poden axudar a manexar este hábito:

  • O mellor é evitar comprar alimentos que poden acabar sendo inxeridos de maneira impulsiva (como bolería ousnacks). Estando estes en casa, é máis probable que se consuman. Se sentimos enfado ou tristeza, mellor pospoñer a idea de ir ao supermercado ata que as emocións volvesen á normalidade.
  • Levar un diario de comidas. Anotar o que se come, canto, cando, que sente ao facelo e canta fame tense. Co tempo, poderiamos atopar patróns que revelen a conexión entre o noso estado de ánimo e a comida.
  • Manter a tensión baixa control. Se a tensión conduce á alimentación emocional, probemos con técnicas como o ioga, a meditación ou a respiración profunda. Escoitar música pode ser unha estratexia alternativa á inxesta emocional.
  • Aprendamos a avaliar se é fame física ou emocional. Se comemos o suficiente e fai relativamente pouco, é probable que non teñamos fame. Dar tempo ata que se pase ou buscar algo que facer sen relación coa comida, como deporte, chamar ás amizades, ver unha película, ler, navegar por internet ou escribir pode ser de axuda.
  • É importante comer prestando atención aos cheiros, texturas, cores dos alimentos… Descubrir novas sensacións afastaranos da idea dunha comida compulsiva. Tamén prestar atención a cando se come, en que lugar ou a velocidade que se emprega. Gozar plenamente do acto para comer é fundamental.
  • Se sentimos a necesidade de picar entre comidas, mellor un tentempié saudable. Por exemplo froita fresca, vexetais cun aderezo baixo en graxa, noces ou flocos de millo de millo sen manteiga, yogurt sen graxa, tostadas ou tortitas integrais con queixo fresco… En definitiva, recorrer á comida real e evitar os ultraprocesados.

Ao lograr pequenas metas, mellorará a autoconfianza e poderemos continuar con outros cambios importantes na alimentación. Tamén é importante rexistrar os avances e recoñecer os éxitos diarios. Como dixo o xurista e gastrónomo francés Jean Anthelme Brillat-Savarin, “dime o que comes e direiche o que es”. Por tanto, non utilice a comida para regular as súas emocións. Gócea de maneira saudable!

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *