Un artigo de
O que comemos os mil primeiros días da vida márcanos para o resto da nosa existencia. Os estudos científicos non deixan lugar a dúbidas: desde que o ser humano é concibido ata os dous anos de idade, a dieta, primeiro das nais e logo do recentemente nado, é unha peza esencial para o desenvolvemento posterior de patoloxías non transmisibles, como a obesidade ou as alerxias.
Iso significa que esta etapa ofrece unha gran oportunidade para intervir modificando os hábitos do recentemente nado e mellorar o seu estado de saúde na idade adulta. Con este fin, a Universidade de Oviedo traballa desde hai varios anos nun proxecto multidisciplinar no que participan investigadores de varios países e que é coordinado desde o Instituto de Produtos Lácteos de Asturias.
O noso principal obxectivo é identificar a alimentación do neno desde o momento do parto ata os dous anos de idade en diferentes momentos de tempo e analizar como inflúe esa alimentación no desenvolvemento da microbiota intestinal. Na última década existen numerosos estudos de investigación que suxiren que os nenos nados de forma vaxinal, a termo, que non recibiron antibióticos e alimentados por vía materna teñen unha microbiota que se podería definir como “máis saudable”.
Cal é a mellor alimentación para o recentemente nado?
A Organización Mundial da Saúde recomenda sen dubidalo a lactación materna exclusiva durante os seis primeiros meses de vida. O leite materno é capaz de cubrir todos os requirimentos nutricionais do lactante, ademais de achegarlle outros compoñentes como encimas, oligosacáridos ou inmunoglobulinas, que exercen un papel esencial no desenvolvemento do seu sistema inmune.
Con todo, os datos presentados en diferentes artigos, así como por asociacións de pediatría, móstrannos unha redución importante nas porcentaxes de mulleres con lactación materna ao longo dos primeiros meses de vida, sobre todo polo retorno da muller ao mundo laboral.
Como consecuencia atopámonos cun gran número de nenos alimentados con lactación mixta ou fórmulas de inicio xunto a algúns alimentos que sinalan na súa etiquetaxe que poden ser consumidos a partir dos 4 meses de idade.
Demasiada oferta confunde
Ante un mercado abarrotado de produtos, o máis normal é que os pais non saiban cara a cal decantarse. Cal é o mellor? A gran cantidade de información que nos chega a través das redes tampouco axuda demasiado a despexar as dúbidas.
Este foi un dos motivos que nos levou a poñer ao dispor do público xeral a comparativa que levamos a cabo entre as diferentes fórmulas infantís que hai no mercado. Nesta comparativa preséntase toda a información que estes produtos teñen na etiquetaxe nutricional (enerxía, hidratos de carbono, lípidos, proteínas, vitaminas, minerais, etcétera) organizados por idade e comparados co leite materno. Desta maneira os pais poderán contrastar rapidamente a maior parte dos produtos dispoñibles no mercado e comprar o que lles pareza máis adecuado.
E cal é a conclusión? Cobren as fórmulas infantís as necesidades do recentemente nado? Si, sen dúbida. Todos os produtos que analizamos axústanse estreitamente ás recomendacións para estes produtos recollidas no Codex Alimentarius. En comparación co leite materno humana, as fórmulas comerciais que analizamos presentaron proporcións similares de proteínas e graxas.
Neste sentido, dado os amplos efectos biolóxicos relacionados coa calidade da graxa do leite, sería desexable contar no futuro con información detallada sobre o contido dalgúns ácidos graxos como o DHA.
E a partir dos 6 meses?
Cumpridos os 6 meses, o recomendable é introducir a alimentación complementaria. E aí empezan as dificultades. Sobre todo porque nas últimas décadas houbo unha transición na alimentación en xeral e foise substituíndo a alimentación fresca pola alimentación procesada “lista para comer”.
Esta tendencia a consumo de procesados e ultraprocesados chegou ás primeiras etapas da nosa de vida. E os supermercados enchéronse de alimentos procesados destinados ao público infantil. Nestas táboas analízase a información nutricional de cereais infantís así como dos purés procesados de froitas, verduras e legumes entre outros.
Dos resultados da análise chamounos especialmente a atención comprobar que, seguindo a dosificación recomendada polo comerciante, unha ración de cereais cobre o 50% das cantidades diarias recomendadas de proteínas e carbohidratos do neno. O que nos fai expor se boa parte da obesidade temperá non podería deberse á administración libre deste complemento, a papilla de cereais, soa ou no leite, sen atender á dosificación do produto.
En canto aos purés infantís, o puré de froita comercial analizado presentou un maior contido de carbohidratos que os de verdura, carne e peixe. Un dato nada sorprendente se se considera o contido de amidón natural destes produtos e o azucre natural das froitas. Os alimentos comerciais, que incluían froita e cereais, presentan maiores cantidades de proteínas e enerxía que os que inclúen a froita.
Aínda que en xeral a etiquetaxe é bastante detallado, de fronte ao futuro conviría que se achegase máis información sobre outros compoñentes, como vitaminas e minerais, para telos en conta á hora de planificar a dieta do neno.
Deixa unha resposta